Windmolenparken in Nederland

Nederland wil energie halen uit wind en bouwt daarom windmolenparken. Ze staan op land, in zee (offshore) of aan de kust (nearshore). De windmolens moeten volgens de duurzame ambitie die Nederland in het Energieakkoord optekende en met de Europese Unie afsprak in 2020 14 procent van alle energie duurzaam opwekken en 16 procent in 2023.

Ministers Schultz en Kamp

Energie ligt in 2014 op het bordje van de minsiters Melanie Schultz van Haegen-Maas Geesteranus en Henk Kamp. De Ministeries van Infrastructuur en Milieu en Economische Zaken buigen zich over windmolenparken van Nederland. Ze geven opdracht tot haalbaarheidsstudies en discussiëren in de Tweede Kamer over duurzame energie en windmolenparken. Ze houden daarbij strikt het Energieakkoord voor ogen, dat in 2013 werd gesloten en waar meer dan veertig organisaties hun handtekening onder zetten. Nederland moet steeds meer duurzame energie gebruiken in plaats van fossiele brandstoffen. Duurzame energie is beter voor het milieu en er zijn steeds minder fossiele brandstoffen beschikbaar.
Energie duurzaam opwekken kan op verschillende maniern. Kamp en Schultz zetten vooral in op windturbines. Op land en in zee moeten meer windmolenparken komen.

Weerstand

Vanuit diverse hoeken is weerstand tegen de windmolenparken. Niemand wil de zoevende wieken in zijn achtertuin. Niemand wil in de schaduw staan van de metershoge molens. Mensen vrezen waardevermindering van hun huis en nare bewegende elementen aan de horizon. Er zijn diverse plannen voor parken op zee en als die dicht bij de kust staan, zijn de windmolens vanaf land of vanaf een eiland te zien. De Waddeneilanden vrezen voor hun bestaan als er vlak boven Ameland en Schiermonnikoog een windmolenpark komt. Overdag zal de horizon bekleed zijn met tientallen draaiende molens en in de nacht zie je niet de molens maar wel lichtjes op al die obstakels. Overdag is er dan de horizonvervuiling en in het donker zie je een disco aan de kim. De Waddeneilanden willen het niet, want ze vrezen dat badgasten dan niet meer naar hun eilanden met de mooie stranden en de fijne Noordzee komen. En zonder badgasten is er te weinig werk en zonder werk is het moeilijk de economie van de eilanden draaiende te houden. Kortom: de eilanders lopen te hoop.

Gemini

In 2015 start de bouw van een groot windmolenpark op de Noordzee. Het park Gemini bestaat uit twee parken en staat op 55 kilometer boven de Waddeneilanden. Windmolens ver op zee zijn minder omstreden dan nearshore parken en windmolens op land, maar uitbreiding van Gemini geeft weer andere problemen. Het ligt in de buurt van een internationaal oefenterrein van Defensie. Waar raketten in zee vallen, ook al zijn het oefenraketten, kun je geen windmolenpark bouwen. Groningen ziet een groter park ver op zee wel zitten. Het heeft er baat bij omdat de kabels dan naar de Eemshaven gelegd kunnen worden en dat biedt een economische impuls voor de regio.

IJsselmeer

Te hoop lopen ook de mensen die rond het IJsselmeer wonen. Daar zijn ook molens in het water gepland. Die moeten 400 megwatt opbrengen, maar de provincies willen dat reduceren naar 250. Dat betekent minder molens in het IJsselmeer maar meer molens op het land. Uit molens op land moet 6000 megawatt komen. Elke provincie draagt aan dat getal een steentje bij en ze mogen zelf gebieden aanwijzen waar die molens moeten komen. Het roept veel weerstand op, vooral in het noorden van het land, maar het kabinet wil vasthouden aan de afspraken.

Don Quichot

Met de plannen groeien ook de clubs, stichtingen, verenigingen en protestgroepen die strijden tegen de windmolens. De Friese stichting Don Quichot, bijvoorbeeld, vecht tegen de windmolens van subsidiecollectief Windpark Fryslân. Don Quichot is tegen molens in het Natura 2000 gebied IJsselmeer. Zoals Don Quichot zijn er al zeker 135 clubs waarin mensen zich hebben verenigd om tegenstand te bieden en een proteststem te laren horen.
Stichting Windmolenklachten bundelt alle klachten en zorgt dat de bezwaren op de agenda van de bestuurders en beslissers terechtkomen. Wat de Stichting Windmolenklachten betreft vormen gemeenten, overheden, energiebedrijven en projectontwikkelaars een haast ondoordringbare plannenmacht, waar omwonenden nauwelijks iets in te brengen hebben. Het verzet is divers. De tegenhanger is de roep om aan draagvlak te gaan werken.
Verschillende aspecten rondom windenergie komen terug in de artikelen onderaan deze special.
In een andere special staan artikelen over aardgaswinning in Nederland.